NJE FASHIST NE KRYE TE CIRKUT TE KATUNDIT

MBI DY NGJARJE MJEDISORE. Mapo, 26.11.2013 15 Nëntori do mbahet mend për shumë arsye. Për një grup specific, kjo ngjarje do të mbahet mend si dita kur planifikimi territorial në Shqipëri kaloi në një nivel më të lartë. Në planifikimin gjithëpërfshirës. Ky term përkufizon statusin e sotëm të planifikimit të territorit në të gjitha vendet demokratike të botës, dhe nënkupton atë “paradigëm” të planifikimit territorial sipas të cilës planifikimi territorial nuk është gjë tjetër vecse një dakortësi politike e palëve të interesuara për një cështje me dimension territorial, dhe më tej, “protokollimi në letër” gjeografikisht i kësaj marrveshje. Këtë të parën bënë shqiptarët. Dakortësuan mbi një cështje me dimension territorial. Por jo vetëm kaq. Shqiptarët u angazhuan në nivelin më të lartë që koha njeh. Në nivelin e vet-organizimit. Ata në mënyrë të pavarur vendimmorrën. Dhe, vendimin e tyre ja shpallën Kryeministrit përpara Kryeministrisë. Ata nuk pritën që burokratët më të lartë të shte...

ABSTRAKT Një vizion pa një plan është vetëm një ëndër. Një plan pa vizion është vetëm një punë angari. Por një vizion me një plan mund të ndryshojë botën.- proverb amerikan Planifikimi dhe planifikuesi asnjëherë nuk janë respektuar, vecanërisht, në Shqipëri. Kjo sepse ajo kaloi një perriudhë të gajtë të planifikimit të centralizuar, deri në detajë, dhe shumë rigjit. Kjo solli një periudhë të re 25b vjecare të paplanifikimit total e cila për vendet e rajonit prodhoi: -45 % e popullsisë së Tiranës jeton në njësi ilegale të banimit në zonat periferike të qytetit; -146 mijë ndërtime ilegale të ndërtuara në Beograd apo -27 qëndra të banuara ilegale në Shkup (UNECE, 2008). E thënë drejtpërdrejt, shkurt dhe që në fillim, planifikimi është një profesion fisnik por i nënvlerësuar. Planifikimi ndodh në shumë nivele, nga vendimet e përditshme të individëve ose familjeve, te vendimet komplekse bërë nga bisnesi ose qeverisja. Ai i referohet procesit të vendimarrjes, se, cfarë të bëhet ...

ABSTRAKT Për reformën legalizuese Qeveria Shqiptare ka marrë modelin ‘De Soto’, të cilën e quajmë kështu për shkat të autorit të saj. De Soto është një ekonomist Peruan, autori i ‘Misteri i kapitalit’ dhe ‘Rruga tjetër”, që trajtoi cështjen e vendbanimeve informale në Peru dhe prodhoi një set ideshë për këtë cështje. Institucionet ndërkombëtare të Konsesusit të Ëashingtonin i shpërndanë këto ide në shumë vënde të botës, nga Amerika Latine deri në Europën Lindore.  Duket se politika e lartë e vlerëson shumë punët e tij:  të majtët sepse sipas tyre, teoria e ti e formalizimit ul varfërinë; t ë djathtët sepse sipas tyre, ka gjetur një mënyrë për të përfshirë të varfërit në tregun kapitalist/ingranazhet e tregut të lirë.  De Soto argumentonte se, janë 9.3 trilion $ në kapitale të vdekura, sepse ato nuk janë të formalizuara. Sipas tij nëse këto kapitale legalizoheshin atherë at mund të njihen nga tregu dhe poseiduesit e tyre mund të kreditoheshin për bisnes duke i përdorur ...